JAK REAGOWAĆ NA TOKSYCZNE ZACHOWANIA DZIECKA
Gdy rodzic nie wyznacza granic i potem wybucha
CO SIĘ DZIEJE?
- Dziecko krzyczy, bije, testuje granice.
- Rodzic ignoruje lub „odpuszcza”, bo nie wie, co zrobić.
- Napięcie narasta, rodzic wybucha (emocjonalnie lub krzykiem).
- Dziecko czuje się zagubione, przestraszone i jeszcze bardziej rozregulowane.
CO TO POWODUJE?
- Brak przewidywalności – dziecko stale testuje.
- Brak bezpieczeństwa – brak granic = brak stabilności.
- Wzmacnianie agresji – dziecko uczy się, że tylko krzykiem zostaje zauważone.
- Powstaje pętla: dziecko → chaos → rodzic → wybuch → dziecko…
CO ROBIĆ?
1. REGULACJA SIEBIE JAKO RODZICA
Nie możesz pomóc dziecku, jeśli sam jesteś w chaosie. Oddech, pauza, regulacja.
2. NATYCHMIASTOWA, SPOKOJNA INTERWENCJA
„Widzę, że jesteś bardzo zły. Ale nie bijemy. Chcesz krzyczeć, krzycz w poduszkę.”
3. JASNE GRANICE I KONSEKWENCJE, ZAWSZE TE SAME
„Jeśli uderzysz, zabieram zabawkę na 10 minut.” I tyle. Bez emocjonalnych kazań.
4. EMPATIA BEZ ULEGŁOŚCI
„Rozumiem, że Ci trudno. Ale nie zgadzam się na bicie. Chodź, znajdziemy sposób razem.”
Dziecko potrzebuje rodzica, który jest jak latarnia morska: niewzruszony, jasny, spokojny.
Granice są formą miłości, bez nich dziecko tonie.
Opracowanie: Echo Flow – Terapia oddechem i dźwiękiem
